4 gedachten over “De horlogemaker … (117)

  1. Rust in Vrede Marcel “Met tranen in de ogen, maar met heel veel prachtige herinneringen denken we aan deze unieke mens en zijn hele mooie levensverhaal terug. In dankbaarheid ook, want hij was, is een door iedereen graag geziene beminnelijke buur…geliefd door allen, diepgelovig. Hij heeft de hele geschiedenis van de uurwerkmakerij meegemaakt, zijn zaak uitgebreid. Met zijn ooglens over de kleinste radertjes van de mechaniek gebogen. Hij hield ook van filosoferen tussen babbels door. Van zijn standpunten te verdedigen, maar ook die van de gesprekspartners indien iets hem valabel leek. Het grote horlogewerk van het leven, konden we dat maar afstellen dat alles piekfijn in mekaar paste, in functie van de individuele en collectieve vrede. Hij overleefde de digitale tijd…het computertijdperk. Over de zinnen van het leven gaan van de computer weinig antwoorden komen. Een ambachtsman met radertjes staat daar dichter bij dan een computer. Het was een echt genot om hem in zijn tuin bezig te zien, wat een geduld en ervaring. Ook met fruitbomen. In onze straat bleef dus deze week de tijd even stilstaan. Ik zag enkele dagen terug nog het plezier dat hij had met het snoeien van zijn rozen. Hoe hij me kon plagen met mijn manier van tuinieren en bomen laten groeien. Dacht terug aan hoe hij met onze oude hond Jef kon praten. “Ehwel Jefke…” We hebben tegen de ‘weduwe’ van Jef ,ons hondje Joke gezegd dat Marcel met Jef gaan wandelen is. Sterkte doorheen de droefenis. We gaan er hier op den hoek nog vaak aan denken. Die mens verdient een standbeeld. Een foto van Fotofilosofie voor hem aan ’t werk is er bijna van gekomen.(voor Marcel Vangoidsenhoven uurwerkmaker) ”
    Octaaf Coeckelberghs

  2. Heel mooi en onroerend artikel en dit over een toch bijzondere man.
    Zulk een tekst verdient alle bewondering en getuigt van grote menslievendheid.
    De horlogemaker is een figuur die niet vergeten mag worden.Zulke mensen hebben ons dorp gemaakt tot wat het is.

  3. Mooi Octaaf de rolluiken blijven naar beneden wat een vreemd gevoel het zal wennen worden hem niet meer in zijn tuin te zien tussen zijn mooie bloemen en groenten die hij met veel passie en liefde verzorgde van uit de keuken konden daar mee van genieten .Dikwijls vertelde hij met tranen in de ogen hoe hard hij zijn vrouw Agnes miste .Ze .zijn nu terug herenigd .Rust zacht buurman .

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *