Een rustig begin … een waanzinnig einde

 

Zowel in Oradour als in Lidice werd het puin niet geruimd, het blijft er liggen als aanklacht tegen de gruwelen van een oorlog. In Meensel-Kiezegem werden de kogelinslagen weer bepleisterd. Waarom werd de naam van dit dorp geen begrip zoals die van de onfortuinlijke Franse en Tsechoslowaakse lotgenoten?

In Oradour en Lidice konden ze de gruweldaden in de schoenen van de vijand schuiven, de Duitsers hadden de doden op hun geweten. Daarom bewaarde men die ruïnes als een monument. Maar de doden die hier gevallen zijn, moeten op rekening worden geschreven van Vlamingen ! Het waren Vlaamse collaborateurs, zwarthemden, die in 1944 het dorp binnenvielen. de zogenaamde anti-terreurgroep van Robert Verbeelen. Politieke partijen die voor amnestie pleiten, zullen zeker niet de eersten zijn om de zaak Meensel-kiezegem levendig te houden. Nu, na meer dan vijftig jaar, liggen onze doden nog altijd zwaar op de politieke magen. En daarom weten de meeste Belgen wel waar Oradour en Lidice en Breendonk liggen, maar van Meensel-Kiezegem hebben ze nog nooit gehoord.

(tekst overgenomen uit het artikel verschenen in Humo, 1986, ‘De zaak Meensel-Kiezegem’)

Meer info over het drama van Meensel-Kiezegem kan je vinden op de website van Museum44.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *